Nieuws

[Recensies]

• Wirin heeft een hele eigen schrijfstijl waardoor je makkelijk wordt meegenomen in het verhaal. Het is een boek met een avontuur, kritische vraagtekens op maatschappelijk niveau en een diepere filosofische vraagstelling vanuit de gedachte van reincarnatie.

• Een zeer spannend en fascinerend boek. Als je begint met lezen, sleept het verhaal je mee en wil je het meteen uitlezen.

• Niet alleen een prachtig boek, maar tegelijkertijd ook een verhaal van iemand met een beperking die zijn dromen najaagt!

• Wirin heeft met dit boekje zijn droom laten uitkomen. Hij schrijft een volwassen sprookje over een prins die geen liefde verdient en de gereïncarneerde versie van de prins krijgt een tweede kans op liefde. Maar die krijgt hij niet zomaar cadeau, daar moet hij een aantal opdrachten voor uitvoeren. Een sprookje is altijd prachtig, op welke leeftijd dan ook. Dit sprookje is soms vrij realistisch. Het verhaal van AC Westenburg is vrij gedetailleerd en dat maakt het herkenbaar. (Soms ook iets te realistisch, ik heb het gebouw een stuk beter leren kennen dan ik verwacht had). De opdrachten lijken soms onhaalbaar, precies zoals dat in een sprookje hoort. Het verhaal gaat soms heel snel en soms loopt het vast in de details. De hoofdstukken verraden soms al hoe het verhaal gaat verlopen. Maar zoals het voorwoord meegeeft is dit typisch Wirin en is dat wellicht ook de kracht van dit boekje. Er zitten een paar mooie boodschappen in over religie, hoop en liefde natuurlijk. En af en toe ook wat kleine foutjes, 31 februari bestaat niet. Ten slotte is de vraag.. zou Wirin zijn eigen sprookje hebben beschreven? Dat zou dit een fantasievolle autobiografie maken.

• Bij het zien van de cover heb je meteen het gevoel dat je een roman gaat lezen. Omdat het een vrij dun boekje is, verwacht je een roman te lezen als waarvan er al zoveel van zijn, maar dat is het allerminst. Het is een verhaal in twee delen van twee totaal verschillende werelden. Het eerste deel is een verhaal van een verwende prins die door zijn arrogante en hebberige gedrag de toorn van God op zijn hals haalt waardoor hij in zijn volgende leven, in het tweede deel, terugkeert als een jongen met een beperking in een arbeidersgezin. Het is het verhaal van twee mensen die onbewust meer met elkaar verbonden zijn dan ze denken. De hoofdstukken hebben passende titels zodat je meteen weet waar het over gaat en soms verraadt een titel al het verloop van een hoofdstuk zoals bijvoorbeeld in het hoofdstuk 'Het vierde teken de kus', daar kan je je alleen maar afvragen wie de gelukkige is, wie er begint en hoe het hoofdstuk afloopt. De auteur heeft de personen en de omgeving zo precies beschreven, dat je de personen en de omgeving voor je ziet. Aan het eind begrijp je de titel pas en weet je hoe het de derde hoofdpersoon in het tweede deel is vergaan.Het boek leest als een sneltrein, je wordt door de tijd heen gevlogen, maar dat is niet storend. Steeds als je een vermoeden hebt hoe iets zal lopen, dan blijkt het weer anders te lopen. Het plot is een complete verrassing. Er zitten een paar boodschappen in het verhaal zoals bijvoorbeeld over het geloof en mensen met een beperking. In verband met spoiler gevaar kan ik hier niet dieper op in gaan. Dat wordt het boek lezen om te begrijpen wat ik bedoel. Het is eigenlijk een sprookje voor jong volwassenen. Als er al een minpuntje is, buiten dat het verhaal misschien iets te snel is zodat je te snel afscheid moet nemen van de hoofdpersonen, dan is dat er in het hoofdstuk van Prins Alberto wordt geschreven over 31 februari. Helaas zolang duurt de maand februari niet. Ook al is het een fantasieverhaal, toch klopt het niet. Kortom dit boek is een echte aanrader en het is te hopen dat de auteur nog meer boeken gaat schrijven, dat hij zijn stormende fantasiegedachten met ons gaat delen. 

• Wirin Jewal heeft me meegesleurd van de kelder tot aan de bovenste verdieping. Van ontmoetingen met god tot aan de directrice met haar gouden oorbelletjes en rokje. De bevlogenheid en openheid maakten me nieuwsgierig van begin tot het eind. Ik heb het idee dat ik Wirin heb ontmoet in zijn ziel. Of dat werkelijk zo is mag de schrijver voor zich houden...